محمود جهان

محمود جهان

سنش آنقدر هست که کوله بار تجربه را بر روی دوشش حس کنی. اما چهره اش این را نشان نمی دهد. لبخندی شاد و از ته دل، همواره به لب دارد. خاکی است و صمیمیت را می توان به سادگی، با او بر قرار ساخت.

از لهجه شیرین جنوبی اش براحتی می توان فهمید اهل همین نزدیکی هاست. دلی زنده دارد و صدایی شاد. تکه کلامش داغت نبینوم است. به قول خودش بچه ناف احمدآباد آبادان است. البته پدر و مادرش بوشهری اند و موفقیت امروز خود در هنر موسیقی را مدیون خدا و حمایت های مردم خونگرم جنوب می باشد. و نیز اینکه گفت: محمود جهان غم نان دارد! نه غم نام.

محمود جهان از خوانندگان، بندری خوان، قدیمی و محبوب کشورمان است که در روز گذشته میهمان روزنامه فرهنگ جنوب بود و گفتگوی صمیمی، به لطف صمیمیتش با او انجام دادیم. با هم می خوانیم.

این خواننده جنوبی ضمن اشاره به راز جوان ماندن خود گفت: اولین راز در شادابی و سر زنده ماندنم، دلم است که از هر غم و ناراحتی دور می باشد و همواره تلاشم بر این بوده که با شاد خواندن دل مردم را نیز شاد کنم.

وی بیان داشت: موسیقی جنوب با توجه به حال و هوای گرمی که آب و هوای این مرز و بوم دارد هر چقدر هم که سنگین خوانده شود باز می توان گفت شادی و شعف را به انسان وارد می کند.

جهان ادامه داد : صدایم شاد است و این از محاسن سبک انتخابی ام است اما شاید از معایب این ویژگی عدم تواناییم برای نوحه خوانی است چرا که حتا در بوشهر که به پیشنهاد دوستان می خواستم نوحه خوانی کنم، علیرغم همه تمرین ها باز نتوانستم به خوبی این کار معنوی را انجام دهم.

محمود جهان اینچنین بیوگرافی خود را برای ما شرح داد: خاک پای همه جنوبی ها و بویژه خوزستانی های خونگرم هستم. خودم را متعلق به جنوب می دانم و عاشق این خاک هستم و اگر خدای بزرگ و حمایت های امیدوار کننده مردم صبور جنوب نبود موفقیتی حاصل نمی شد. در سال 1330 در آبادان و در محله احمدآباد بدنیا آمدم. کارمند بازنشسته شرکت نفت می باشم و پس از 59 سال زندگی با 5 فرزند در تهران زندگی می کنم. تک پسرم امید جهان است که صدای او البته با سبکی متفاوت از من، در نوار فروشی ها موجود است.

وی ادامه داد : خانواده جهان از جمله خانواده های هنرمند بود چرا که پدر و عمو و برادر و حتا پسرم و از این سو خواهر و دختر عموهایم، در مناسبت های مختلف مداحی می کنند. پدرم که اهل تنگستان بوشهر بود شروه خوانی می کرد و از جمله چهره های شناخته شده این شهر بود.

محمود جهان با شروع جنگ که 29 سال داشته در خوزستان باقی می ماند اما پدر و مادرش به بوشهر باز می گردند.  وی در سال 1352 ازدواج می کند. اصالت والدینش گویی موجب شده تا معمایی برای اصلیت وی در اذهان مردم بوجود آید و اینجور که می گوید، مردم گاهی می گویند محمود جهان اهل سیستان است یا بلوچ است یا بندرعباسی، بوشهری و... وی ضمن اشاره به الگوهای خود در هنر موسیقی گفت: زنده یاد نعمت، امیر گل نوازان، شاپور میلانی، احمد خزایی، رضا عظیمی، مجید فرهنگ، یاسین، و یداله رضا زاده از جمله دوستان و الگوهایی بودند که در آن زمان از من بسیار مطرح تر بودند می خواهم نام و یادشان را پاس بدارم.

این خواننده محبوب بندری خوان می گوید: در سال 1355 بود که توسط آقای بهمن خوش خلق بهمراه یداله رضا زاده به تهران رفتیم و برای اولین بار با هدف آلبوم و با هزینه ایشان در استدیو 4 اثر ارکستری ضبط کردم. در این راستا باید از خدای منان و سپس از بهمن خوش خلق و فرخ یزدان فر که در بوشهر مرا کشف کرد کمال تشکر و قدردانی را بجای آورم.

 وی با اشاره به آلبوم های سال های گذشته و دورتر خود گفت : در آن سال ها 4 آلبوم که اولین آثار من بشمار می آیند وارد بازار شد و حتا برخی خوانندگان ایرانی، آمریکا نشین آنها را خواندند از جمله مو میروم به بندر، قد یارم بلنده، نه نه مو ولت نمی کنم، راحته جونم و ...

وی یادآور شد : امروز مردم خوزستان باید به خود ببالند چرا که چه در عرصه هنر موسیقی و چه فوتبال و چه سینما حرف اول را زده و می زنند. و اثبات این ادعا تنها با، بازگشت به سابقه و عملکردی است که تا به امروز دیده و شنیده می شوند.

جهان گفت: از سال 1366 تا امروز 32 کاست از من در بازار ارایه شده و آنچه که علاقه مندی های من در این آثار می باشد و معمولن در برنامه هایم اجرا می کنم هله دان، یاد کارون، پریای دریا و آخرین اثر در آخرین آلبوم، ای واله می باشند. گفتنی است آهنگ زیبای ای ولله که خواننده آن می بایست مرحوم نعمت می بود پس از فوت، با توجه به تشخیص آهنگسازان اثر، بدلیل شباهت صدای محمود جهان و مرحوم نعمت، توسط ایشان خوانده شد و گویا این اتفاق از بزرگ ترین افتخارات هنری وی محسوب می شود.

وی از تلخ ترین خاطره اش برایمان گفت : شبی که برای برگزاری برنامه ای به یک جشن دعوت بودم و در حال آماده شدن برای رفتن بودم خواهرم با منزل تماس گرفت. از من خواست تا به مادرمان سر بزنم. چرا که از مریض احوالی او برایم حرف زد. و من با اینکه متوجه شدم مشکل مادرم حادتر از این حرف هاست و از دنیا رفته اما آبروی آنکه جشن را برگزار کرده بود برایم بسیار مهم بود و به این دلیل ابتدا جشن را برگزار کردیم و سپس به فاتحه خوانی مادرم رفتم.

او با اشاره به خوانندگان جوان امروز که هر روز بیشتر از دیروز می شوند گفت: متاسفانه افزایش هر روز خوانندگان از عمده مشکلاتی است که بازار موسیقی را درگیر خود کرده و اگر با تامل و تفکر به کار وارد شوند می توان تغییراتی را در این آشفته بازار شاهد بود. البته مهم ترین مشکل جوانان تجاری فکر کردن و ره صد ساله را یک شبه رفتن است. جوانان کارهایی را بخوانند و انتخاب کنند که برای خود ماندگاری ایجاد کنند.این نصیحتی است که پس از سال ها تجربه به تک پسرم همیشه کرده ام.

این خواننده جنوبی تصریح کرد : برخی شبکه های ماهواره از همه بدتر عمل کرده اند. چرا که دانلود آثار را رایج تر کرده و موجب شده تا بلحاظ درآمدی هیچ گونه منفعتی برای هنرندان نداشته باشد. اما به لحاظ چهره شدن تاثیرهایی را برای روی آوردن به برخی حواشی ترویج می کند. جهان به خوانندگان جوان کشور و بویژه جنوبی ها پیشنهاد داد: عاشق کار باشند، کار را ساده نگیرند، هدف شان در کار را مشخص کنند، به کجا می خواهند برسند، مشقت ها را بپذیرند. علم و تجربه مهم است که با پشتکار موفقیت را حاصل خواهند کرد. جوانان می دانند چاله های کار کجا هستند  بنابراین جایگاه خود را بشناسند و به هیچ وجه دچار انحرافات نشوند. برای وارد شدن به این کار تحقیق و بررسی برای جلوگیری از هر مشکلی حایز اهمیت است.

این خواننده محبوب خوزستانی از انتظارش، از مسوولین جنوبی و بخصوص خوزستانی گفت : دید مسوولین به محمود جهان تغییر کند. از هنرمندان خوزستانی و جنوبی بیشتر استفاده کنند و در کنار اینکه از هنرمندان مشهور دیگر نقاط کشور استفاده می کنند هنرمندان بومی را به لحاظ مادی تقویت کنند. چرا که در این مسیر مشقت های فراوان وجود دارد و بیشتر این هنرمندان با نداری ها و سختی ها و حتا تهدیدها (موضوع تهدیدها از جمله مسایل و مشکلاتی است که چندی است محمود جهان با آن دست و پنجه نرم می کند و البته این مهم از جمله مشکلات شهرت نیز می باشد) کارشان را ادامه داده اند. وی از هنرمندان محلی همچون مجید فرهنگ و مونده یاد کرد و گفت: من بعنوان یک خوزستانی که در کشورهای متعددی چون چین و تایلند و چک و اسلواکی و هلند و ... برنامه اجرا کرده ام افتخارم این است که توانسته ام هنرمندان فراوانی را به این سبک از موسیقی تشویق کنم. کما اینکه از سال 73 موسیقی فراموش شده بندری باز پا گرفت و مورد استقبال مردم می باشد. تعصبم به جنوب و خوزستان هر روز بیشتر می شود و این تعصب را حتا در فوتبال به روی تیم های فولاد و صنعت و استقلال اهواز دارم. در پایان باید اشاره داشت که محمود جهان پس از این گفتگو، در جمع تحریریه روزنامه فرهنگ جنوب قرار گرفت! که پیشنهاد جالب توجهی از سوی امید حلالی مدیرمسوول روزنامه دریافت نمود و آن اینکه برای خواندن اذانی ماندگار و با لحن و حال و هوایی متفاوت اقدام کند که البته محمود جهان استقبال کرد و قول هایی را به ما داد. فرهنگ جنوب آرزوی موفقیت برای همه آنهایی که برای خوزستان افتخار می آورند را دارد.

محسن ذوالفقاری خواننده ی سیستان و بلوچستان

محسن ذوالفقاری خواننده ی سیستان و بلوچستان

ستاد آواز موسیقی ملی به سال 1360 در زاهدان متولد شد.از کودکی در محافل قرآنی و تعزیه خوانی شرکت می نمود.از سال 1375به تحصیل ردیف های آوازی عبدا... خان دوامی نزد احمد گلیانی پرداخت. و در سال 1380 به منظور فراگیری دوره های تکمیلی از محضر زنده یاد « ایرج بسطامی » کسب فیض نمود.
او که سالها در مکتب اساتیدبزرگی چون ایرج بسطامی شاگردی کرده در حال حاضر میتوان گفت یکی از اساتید به حق آواز سنتی سیستان میباشد و مکتب آوازی طهران کار کرده است.

از فعالیتهای هنری او میتوان به آلبوم اوشیدا /اثری محلی سنتی نام برد. 

وی یکی از فعالترین خوانندگان بومی شبکه هامون میباشد. 

او در حال حاضر مدرس کلاسهای آواز و ردیف خوانی در انجمن موسیقی است.

محمدرضا هدایتی

محمد رضا هدایتی

به تاریخ  ۲۴ اردیبهشت ۱۳۵۲

 هدایتی یکی از هنرمندان جاودانه سیستانی میباشد ،او متولد چابهار  است.

از  فعالیت های او می توان به کارگردانی و بازیگری نیز اشاره کرد .

او علاوه بر آهنگسازی ،  خوانندگی هم نموده و چند آلبوم از وی ارائه شده است.

آلبومهای موسیقی

برگ و باد به عنوان خواننده

ماه میخنده به عنوان خواننده و آهنگساز

و زابلی اشاره کرد. 

محمد هدایتی همچنین چندین ترانه زیبا بروی فیلمهای سینمایی و حتی در سریال معروف چشمی در باد خوانده. 

دانلود 2 کلیپ از زنده یاد ابراهیم منصفی

دانلود دو کلیپ از هنرمند بزرگ جنوب ابراهیم منصفی

قسمتی از فیلم نهنگ

آهنگ داد از ای دل

نگاهی به زندگینامه ی ابراهیم منصفی

نگاهی به زندگی ابراهیم منصفی

ابراهیم منصفی ، شاعر ، خنیاگر ، نویسنده و هنرمند پرآوازه ی هرمزگانی در سال ۱۳۲۴ در بندرعباس متولد شد. پدر ابراهیم مینابی و مادرش اهل صحراباغ لار بود که پس از تولد ابراهیم زندگی پایداری نداشتند.ابراهیم به قول خود زاده ی عشق زنی بود به م

ردی که آوازش او را سحر کرده بود. پس از جدایی آن دو از هم ابراهیم دوران کودکی و نوجوانی اش را با پدربزرگ و مادربزرگ پدری خود گذراند.

ابراهیم منصفی دوران تحصیل خود را در بندرعباس گذراند و پس از طی کردن مقطع ابتدایی وارد دوره ی متوسطه شد. هم زمان با همین روزها و تحصیل او در دبیرستان بود که نخستین جرقه های او برای دل سپردن به هنر و ادبیات نیز آغاز شد. او که الفتش با صدا و خواندن را با حضور در تعزیه خوانی های ماه محرم تجربه کرده بود در این روزها جذب گروه های تئاتر دانش آموزی شد و از سویی دیگر عشق سرودن نیز او را آرام نمی گذاشت تا آنجا که عطش سیری ناپذیر او از شعر و ادبیات بسیار زود او را برای چاپ اولین مجموعه شعرش ترغیب کرد. مجموعه ای که او با کمک تعدادی از دوستانش با نام مروارید ساحل در شمارگان اندک به چاپ رساند و بعدها از “تعجیل در چاپ این مجموعه اظهار پشیمانی کرد.”[۱] از سال ۱۳۴۷ بود که مجلات معتبری مانند خوشه و فردوسی نسبت به درج شعرهای آزاد او اقدام کردند.

حضور در سه فیلم کوتاه سینمای آزاد آن سال ها به کارگردانی حسن بنی هاشمی به عنوان بازیگر و دریافت جایزه ی اول سینمای آزاد برای فیلم نهنگ که نویسنده ی آن نیز خود منصفی بود اشتهار دوچندان او را فراهم کرد. منصفی که در واقع از هنرمندان جامع الاطراف هرمزگان است ، همچنان که در عرصه ی بازیگری موفقیت های چشمگیری را به دست می آورد در زمینه سرودن و موسیقی نیز پرتوان به کار خود ادامه می داد. او که با

موسیقی ملت های مختلف آشنایی داشت و در این زمینه مطالعات ارزشمندی را انجام داده بود با علاقه ای که به موسیقی فلامینگوی اسپانیا و موسیقی هند از خود نشان داد توانست آثار در خور تحسینی را خلق کند. منصفی در عرصه ی سرودن ترانه های بومی با اقبال به سمت ترانه هایی که رنگ و بوی اجتماعی داشت در این حوزه تحول اساسی را به وجود آورد ، اجرای ساده و بی شیله پیله ی او با آکورد گیتار هنوز مخاطبان فراوانی دارد و نگاههای بسیاری را به خود جلب کرده است.

در هرمزگان منصفی را با عنوان نیمای هرمزگان می شناسند. به واقع منصفی و چند تن از هم دوره های خود جزء اولین نفراتی بودند که به سرودن شعر نو نیمایی و آزاد در این منطقه ی جنوبی روی آوردند و زمینه ی ادامه ی این جریان ادبی را در این خطه فراهم کردند. او که در شعرهای آزاد خود پیرو بلامنازعه احمد شاملوست با تاثیرپذیری از اقلیم و جغرافیای بومی منطقه گاهی به شعر خود تمایزی قابل تشخیص داده است.

منصفی زندگی سراسر پرفراز و نشیب داشته و بی گمان همین مساله در شعر او نیز تاثیر عمیقی به جای گذاشته است. او که در دوره ای از عمر خود به شغل معلمی مشغول بوده است به واسطه ی فراز و فرودهایی که در مسیر زندگی اش قرار گرفت این شغل را از دست داد و دهه ی پایانی عمر خود را با مصائب و دشواری های فراوانی گذراند. درخشان ترین دوره برای خلق آثار قابل تامل منصفی مربوط به دهه ی چهل می شود که وی پس از آن دیگر نتوانست آن شعرهای درخشان را تکرار کند.

او سه بار ازدواج کرد که حاصل دو ازدواج او جدایی زودهنگام بود و در ازدواج سوم صاحب سه دختر و یک پسر به نام بنیامین شد که مرگ بنیامین کوچک در پنج سالگی او را دچار اندوه و مصیبت بی پایانی کرد.